پيام

عليرضااحساني نيا
96/5/2

+ [تلگرام] عادت هميشگي ام بود...از همان کودکي به اين سوال فکر مي کردم... چه کسي از همه خوشبخت تر است؟! در کودکي فکر مي کردم آن مردي که سر خيابان اسباب بازي فروشي دارد حتما خوشبخت ترين انسان دنياست... اما چند سال بعد که از خواب بيدار شدم بروم به مدرسه نظرم عوض شد و فکر کردم پسر شش ساله ي همسايه مان از همه خوشبخت تر است چون مدرسه نمي رود و مي تواند چند ساعت بيشتر بخوابد... نوجوان که بودم فکر مي کردم حتما خوشبخت ترين انسان دنيا يکي از سوپر استارهاي سينماست يا يک ورزشکار معروف... آن روزها خوشبختي را در شهرت مي ديدم... مدت ها گذشت و معني خوشبختي هر روز برايم عوض مي شد... بستگي به شرايط داشت، گاهي خوشبختي را در ثروت مي ديدم و وقتي که بيمار مي شدم در سلامتي... سال ها گذشت و زندگي به من ثابت کرد كه خوشبختي براي هر انساني يک تعريف دارد... گاهي ما در زندگي به اتفاقي که آن را خوشبختي مي دانيم مي رسيم ؛ ولي باز احساس خوشبختي نمي کنيم... چون گذر زمان و تغيير شرايط تعريف ما از خوشبختي را عوض کرده ؛ کاش بدانيم خوشبختي واقعي ... داشتن "آرامش" است ؛ خوشبختي اي که نه گذر زمان و نه تغيير شرايط ، نمي تواند آن را از ما بگيرد... دنيا پر است از انسان هايي که همه چيز دارند به جز آرامش... کساني که هرگز خوشبخت نمي شوند...!!

طنين آرامش 96/5/25