پيام

عليرضااحساني نيا
96/3/13

+ [تلگرام] لايک زدن و کپي کردن را خوب بلد شده ايم... اما...! وقتي همراه فرزندت در پياده رو راه ميروي، گاهي وقتها خم شو و سنگي را از سر راه مردم کنار بزن... و کودکت که پرسيد چرا اين کار را کردي، برايش توضيح بده به خاطر اين که... کسي زمين نخورد! اين را هم بگو که آنها شايد هيچ وقت نفهمند كه ... کسي سنگي را از سر راهشان برداشته تا از او تشکر کنند! اما همه ي کارها را لازم نيست كه ... براي تشکر ديگران از ما انجام داد! مهرباني کردن هاي بي توقع را يادبگير و به فرزندت هم ياد بده؛ نکند روزها و ماهها و سالها بيايد و تو هميشه منتظر باشي بقيه خوبي کنند و خودت فقط و فقط در ازا چيزي هرچيز به آنها خير برساني! بعضي وقت ها يواشکي زير فرشِ اقوام ميانسال وابرومند و نيازمند پول بگذار و نگذارهرگز بفهمند تو اين کار را کرده اي...! اما هر از گاهي به فرزندت بگو چه کرده اي، تا ياد بگيرد... تا بداند مي شود خوبي کرد و منتظر پاسخ و حتي نگاهِ تشکرآمزي نبود... چون خدايي هست که گفته ‏«فقط‏» برا من... اين حرف ها چقدر تکراري است و چقدر ساده! چقدر دم دستي و کليشه اي... اما چقدر آرماني و کمياب! چرا اين روزها ديگر خبري از محبت هاي تکراري و ساده و کليشه اي نيست؟! لايک زدن و کپي کردن را خوب بلد شده ايم، اما...به همان نسبت، محبت هاي بي توقع، از يادمان رفته است!!!

شهيد هادي 97/1/21